Część II

Ocknął się gdy wschodzące słońce przenikało delikatnie przez gałęzie wysokich drzew. Zerwał się na równe nogi. Ile spałem?! Jak to się stało w ogóle? Kiedy??

Rozejrzał się dookoła. Dziewczyny nie było już na jego derce. Szlag! Chciał ją zawołać kiedy raptem przypomniał sobie że się nie przedstawili. Odwrócił się i zamarł zaskoczony. Stała przed nim, oparta ramieniem o pień drzewa pod którym spał.

 - Odpocząłeś?

 - J.. ja.. – zaczął ale nie wiedział co powiedzieć. Dopiero teraz dostrzegł dwoje ludzi zaplątanych w korzenie, które owijały się wokół nich niczym ogromne boa. Jego oczy rozszerzyły się w przerażeniu gdy rozpoznał szaty i znak.

 - Zjawili się o świcie. – uprzedziła pytanie. – Płytko spałam i usłyszałam jak rozmawiali, kawałek od nas. Mówili coś że jeden z nowicjuszy nie wrócił z ofiarą. Zamierzali się upewnić czy to ty.

 - Jak to się stało..? – wciąż nie dowierzał że drzewo „zaatakowało” tych dwoje.

 - Wspominałam że kiedyś już natknęłam się na nekromantów.

 - Tak ale to nie zmienia.. Czekaj. To twoja robota?

 - Tak. – odparła niewzruszenie zerkając na martwych.

 Rzucił jej tylko ostre spojrzenie. Jego groźne czarne oczy domagały się natychmiastowych wyjaśnień.

 - Musiałam! – jęknęła przepraszająco - Gdybym pozwoliła im odejść, donieśli by gdzie jesteśmy i że podróżujesz ze mną. Dobrowolnie – dodała szybko.

 - I myślisz że w ten sposób jesteś od nich lepsza?!

 - N.. nie rozumiem. – mruknęła zaskoczona

 - Zabijasz, tak jak i oni!

 - Nie miałam wyboru! – nie pozostała mu dłużna – „Zabij lub zostań zabity”! Gdyby nie ja, miałbyś na karku już w tej chwili grupę tych twoich byłych koleżków!

 - Co nie zmienia faktu..

 - Zmienia! Wszystko zmienia! Powinieneś wiedzieć że nie zabijam bez potrzeby. To akurat było w obronie nie tylko własnej ale i twojego tyłka! – zauważyła, wskazując go palcem przy przedostatnim wyrazie. – Jesteś przewrażliwiony na punkcie zabijania przez tych sukinkotów. Rozumiem. Nie możesz więcej patrzeć na czyjąś śmierć. Widziałeś jej zbyt wiele. Ale nie bądź miękką kluchą w takich sytuacjach! To nie powód żebyś mi tu wytykał rzekome błędy.

  Cofnął się o krok po jej ostrych słowach. Cierpliwie czekała patrząc mu hardo w oczy mimo że była niższa od niego. Sięgała mu mniej więcej do mostka. Otrząsnął się po chwili.

 - Ah tak?..

 Skinęła, krzyżując ręce na piersi.

 - A może mi jeszcze powiesz że ci ich szkoda? – trafiła w czuły punkt. Dawniej często czół do nich nienawiść za to co robią. Jednak kiedyś byli ludźmi. Tak przynajmniej mu się wydawało.

 - N.. nie ale..

 - Ale co? Myślisz że oni by się zawahali widząc zdradę?

 -  Zaczynam żałować że pozwoliłem ci się przeciągnąć na swoją stronę! – wypalił niewiele myśląc nad słowami.

 Prychnęła niedowierzając jego słowom.

 - Przeciągnąć? – zapytała bardzo cicho i powoli. – A więc dobrze. Wracaj sobie do nich jak ci się to wszystko tak podobało. Ale powiem ci jedno. Masz więcej wspólnego z mordem niż ja. Na twoich rękach jest krew niewinnych, czy to ci się podoba czy nie.

 Odwróciła się na pięcie zarzucając włosami i zostawiając go samego. Szybko zniknęła w gęstwinie zanim zdążył jakkolwiek zareagować.

Drgnął nagle, uświadamiając sobie co zrobił.

 - Dziewczyno? – zawołał dość cicho. – Zaczekaj! Przepraszam, ja.. – powiedział już głośniej ale znikąd nie dobiegała do niego odpowiedź.

 Zacisnął powieki i opuścił głowę. Idioto! Jak możesz być tak niewdzięczny. Masz przechlapane. Nie umiesz nawet królika upolować gołymi rękami. Został sam. Jedynie z derką którą zawsze nosił przy sobie i niewielkim sztyletem z którym się nie rozstawał.